زانو
سروش نقدی؛ محمود کریمی مبارکه؛ امیررضا صادقی فر؛ محمد شیبانی؛ سلمان آذرسینا؛ پیمان محمدحسینی آذر
چکیده
مقدمه: پای پرانتزی نوعی تغیر شکل و دفورمیتی زانو است که در این دفورمیتی محور مکانیکی معمولا به سمت قسمت مدیال مفصل زانو جا به جا می‌شود. و دفورمیتی اندام تحتانی بیمار به شکل کمان در می آید. یکی از بهترین تکنیک‌ها برای اصلاح پای پرانتزی، استئوتومی فوقانی تیبیا (HTO ) است که این روش می‌تواند برخی از شاخص‌ها مانند اسلوپ خلفی تیبیا (PTS ) و ...
بیشتر
مقدمه: پای پرانتزی نوعی تغیر شکل و دفورمیتی زانو است که در این دفورمیتی محور مکانیکی معمولا به سمت قسمت مدیال مفصل زانو جا به جا می‌شود. و دفورمیتی اندام تحتانی بیمار به شکل کمان در می آید. یکی از بهترین تکنیک‌ها برای اصلاح پای پرانتزی، استئوتومی فوقانی تیبیا (HTO ) است که این روش می‌تواند برخی از شاخص‌ها مانند اسلوپ خلفی تیبیا (PTS ) و شاخص اینسال-سالواتی (ISI ) را تغیر دهد.مواد و روش کار: مطالعه ما یک مطالعه مقطعی بود که بر روی بیماران مبتلا به پای پرانتزی قبل و بعد از برش مرحله ای استئوتومی فوقانی تیبیا انجام شد. روش بررسی اسلوپ خلفی تیبیا به این صورت بود که قبل و بعد از عمل تیبیا فوقانی به روش Step Cut- MCL sparing ، یک عکس رادیوگرافی ساده در نمای جانبی واقعی (True lateral) از زانوی بیماران مبتلا به پای پرانتزی گرفته شد.سپس زوایا مورد بررسی قرار میگرفت سطح معناداری P Value <0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: در این مطالعه 21 بیمار شامل 11 مرد و 10 زن شرکت داده شدند. میانگین سنی و انحراف معیار بیماران 36.19 ± 10.17 سال بود، میانگین زاویه PTS قبل از عمل 11.48 ± 1.94 و بعد از عمل 11.48 ± 2.15 درجه بود.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر میانگین زاویه PTS بعد از HTO مقداری افزایش یافته است ولی این افزایش، تفاوت آماری معناداری را بین زن و مرد نشان نداده است. علاوه بر این، نتایج نشان داد که این افزایش میانگین زاویه PTS با سن و شاخص توده بدنی (BMI ) ارتباط معناداری ندارد. در مطالعه حاضر شاخص ISI قبل و بعد از درمان تفاوت معناداری را نشان نداده است.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ مسعود حاجی خانی
چکیده
پیش‌زمینه: عمل تعویض مفصل زانو براساس راستای مکانیکی استوار است. در روش راستای کینماتیک، به اندازه ضخامت استخوان و غضروف فرسایش یافته و نیز ضخامت استخوان و غضروف و تیغ اره برداشته شده از دیستال و پشت کوندیلهای فمور، فلز کمپوننت و سیمان فمور جایگزین می‌شود. در این مطالعه، نتایج دو روش در «تعویض مفصل زانو» مقایسه شدند.
مواد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: عمل تعویض مفصل زانو براساس راستای مکانیکی استوار است. در روش راستای کینماتیک، به اندازه ضخامت استخوان و غضروف فرسایش یافته و نیز ضخامت استخوان و غضروف و تیغ اره برداشته شده از دیستال و پشت کوندیلهای فمور، فلز کمپوننت و سیمان فمور جایگزین می‌شود. در این مطالعه، نتایج دو روش در «تعویض مفصل زانو» مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی ٩٠بیمار (٢ گروه ٤٥ نفری)، دو روش راستای مکانیک و کینماتیک برای تعویض مفصل زانو بکار گرفته شد. یک سال بعد از عمل، بیماران دو گروه از نظر تعداد روزهای بستری، نمره «لی‌شلم»، میزان رضایت‌مندی و زمان کنار گذاشتن واکر مقایسه شدند.
یافته‌ها: ٧٣ بیمار در زمان پیگیری مراجعه نمودند (٣٧ بیمار گروه کینماتیک و ٣٦ بیمار گروه مکانیک). بین میانگین هموگلوبین قبل از عمل در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت؛ ولی میانگین هموگلوبین بعد از عمل بین دو گروه معنی‌دار بود (٠/٠٠١=p < /em>). بین میانگین رضایت‌مندی از عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود نداشت در حالی که تفاوت میانگین نمرات معیار امتیازدهی «لی‌شلم» در دو گروه معنی‌دار بود (٠/٠٠١=p < /em>).
نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج نشان داد که در تعویض مفصل با روش کینماتیک، درد بیمار کمتر، برگشت به فعالیت روزمره زودتر، خونریزی عمل جراحی کمتر و رضایت‌مندی بیمار بیشتر است.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی
چکیده
استئوتومی پرگزیمال تیبیا با نتایج موفق تعویض مفصل جایگاه خود را حفظ کرده است. انجام استئوتومی بر اجزاء مختلف زانو و عملکرد آنها اثر می‌گذارد. تغییرات ایجاد شده در بیومکانیک زانو همراه با اثراتی در کشکک، رباط طرفی داخلی، راستای ماهیچه چهارسر و شیب سطح تیبیا خواهد بود. هدف از انجام استئوتومی پرگزیمال تیبیا در افراد جوان و بدون ...
بیشتر
استئوتومی پرگزیمال تیبیا با نتایج موفق تعویض مفصل جایگاه خود را حفظ کرده است. انجام استئوتومی بر اجزاء مختلف زانو و عملکرد آنها اثر می‌گذارد. تغییرات ایجاد شده در بیومکانیک زانو همراه با اثراتی در کشکک، رباط طرفی داخلی، راستای ماهیچه چهارسر و شیب سطح تیبیا خواهد بود. هدف از انجام استئوتومی پرگزیمال تیبیا در افراد جوان و بدون آرتروز در نیمه داخلی زانو، توزیع مناسب وزن بدن برسطوح مفصلی و در افراد بزرگسال با تغییرات دژنراتیو، کند کردن سیر پیشرفت آرتروز است. تمامی استئوتومی‌های پرگزیمال تیبیا یا با جا‌به‌جایی توبروزیته تیبیا و یا با فیبروز و کلسیفیکاسیون محل چسبندگی تاندون پاتلار موجب تغییر در بیومکانیک مفصل پاتلوفمورال می‌شوند. در استئوتومی‌های پرگزیمال تیبیا اگر استئوتومی پرگزیمال به توبروزیته تیبیا باشد، با جا‌به‌جایی لاترال توبروزیته تیبیا موجب افزایش زاویه کوادری‌سپس می‌شود. در استئوتومی پرگزیمال تیبیا از نوع وج باز آزادسازی رباط طرفی داخلی از مدیال تیبیا لازم است. اگر به هر دلیل حفظ این رباط لازم باشد باید استئوتومی از دیستال این رباط شروع شود. از آنجا که پرگزیمال تیبیا تقریبا به شکل مثلث قائم‌الزاویه است به‌طوری‌که توبروزیته تیبیا در محاذات کورتکس لاترال است، در استئوتومی پرگزیمال از نوع وج باز، دهانه وج در گوشه پوسترومدیال باید سه برابر دهانه وج در ستیغ جلویی باشد. عدم رعایت این نکته موجب تغییر شیب سطح مفصلی می‌شود.
محمود کریمی مبارکه؛ علیرضا سعید؛ علی نعمتی
چکیده
۳۱پیش‌زمینه: تعویض مفصل زانو یکی از راه‌حل‌های نهایی برای بیماری‌های زانو با تخریب مفصل و علایم بالینی درد، دفورمیتی و محدودیت حرکتی می‌باشد. نتایج این عمل جراحی در مطالعات موجود در سایر کشورها عالی گزارش می‌شود. در کشور ما مقالات مربوط به نتایج تعویض مفصل زانو زیاد نیستند. شرایط اجتماعی و فرهنگی و اعتقادات مذهبی مردم در میزان ...
بیشتر
۳۱پیش‌زمینه: تعویض مفصل زانو یکی از راه‌حل‌های نهایی برای بیماری‌های زانو با تخریب مفصل و علایم بالینی درد، دفورمیتی و محدودیت حرکتی می‌باشد. نتایج این عمل جراحی در مطالعات موجود در سایر کشورها عالی گزارش می‌شود. در کشور ما مقالات مربوط به نتایج تعویض مفصل زانو زیاد نیستند. شرایط اجتماعی و فرهنگی و اعتقادات مذهبی مردم در میزان رضایت‌مندی نقش دارد. هدف از این بررسی، ارائه نتایج کوتاه مدت تعویض مفصل زانو در کرمان بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه با روش کارآزمایی بالینی و آینده‌نگر، ۵۴ بیمار (۱۱ مرد و ۴۳ زن) مبتلا به تخریب زانو بین سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ در یک مرکز آموزشی‌ـ درمانی کرمان تحت درمان آرتروپلاستی زانو قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۶۵ سال (۸۰-۴۱ سال) و میانگین زمان پیگیری ۳۴/۳ ماه (۳ ماه تا ۵ سال) بود. ۴۶ زانو آرتروز و ۸ مورد آرتریت روماتویید داشتند. داده‌های قبل و بعد از عمل با استفاده از برگه ارزیابی «انجمن زانو» مقایسه و وضعیت بیمار در مقایسه با سمت مقابل ارزیابی شد.یافته‌ها: براساس سیستم ارزیابی «انجمن زانو» ۱۹ بیمار گروه A، تعداد 4 بیمارBB و 31 بیمار C بودند. میانگین میزان بهبود درد از ۳۳ قبل از عمل به ۷۷ و ارزیابی عملکرد از ۴۱به ۷۲ رسید. ۹۶% بیماران از جراحی خود رضایت داشتند. یک مورد عفونت سطحی، یک مورد عمقی، ۲ مورد تأخیر در ترمیم زخم مشاهده شد. سه مورد نیاز به تعویض دوباره داشتند که یک زانو به‌دلیل عفونت حاد ۱۰ روز پس از عمل، یک مورد عفونت ۱۶ ماه بعد از عمل و دیگری تغییر شکل جزء تیبیا پس از یک‌سال بود.نتیجه‌گیری: آرتروپلاستی در بیماران کرمانی با درصد بالای رضایت بیماران همراه است و شکست در کوتاه‌مدت بیش از همه به خطای تکنیک جراحی و عفونت مربوط می‌شود.
